یک تصور نادرست ولی بسیار شایع وجود دارد. این تصور که یک نفر می تواند با به کار گیری یک محرک متقاعد کننده فرد دیگری را به کاری وادار کند. این طرز فکر غلط در ادارات و موسسات ما نفوذ کرده است. دولتمردان نیز وقتی که اعتقاد دارند جرایم سخت تر می تواند مشکل مواد مخدر را حل کند، در واقع این باور غلط شایع را پذیرفته اند. هیئت مدیره و مسئولان اجرایی مدارس نیز زمانی که وقت خود را تلف می کنند تا تنبیه های به اصطلاح موثر بیشتری را برای کنترل کردن دانش آموزان پیدا کنند به این طرز فکر باور دارند. برخی از روانشناس ها و سایرین نیز تلاش میکند تا رفتارهای دیگران را خاموش یا تقویت کنند و به آنها پاداش دهند. در دنیای کارمندی (سازمانی)، که اغلب آدم ها میزان زیادی از وقت خود را در سازمان می گذرانند، در تأیید این طرز فکر غلط، سازمانها و موسسه هایی که باور دارند نیروهای انسانی می توانند از بالا کنترل شوند، نسبت به سایر موسسات تعدادشان بیشتر است. آموزه هایی که در این کتاب توضیح داده شده، بر این باور استوارند که کارکنان می توانند حمایت شوند و کمک دریافت کنند تا بهره ورتر شوند، احساس ارزشمندی بیشتری بکنند، از خود ابتکار عمل نشان داده و کار کیفی انجام دهند. بر اساس آموزه های این کتاب، تمام این موارد فقط زمانی اتفاق خواهند افتاد که نیازهای کارکنان توسط کارشان و توسط روش مدیریت و راهبری که دریافت می کنند، برآورده شود.

این کتاب توضیح می دهد چگونه می توان از مفهومی به نام نیازهای انسانی در جهت کمک به افراد برای یافتن انگیزه های درونی خود استفاده کرد؟